Newmag-ը գրում է.
Մինչև չարաբաստիկ օգոստոսը, մազերս մի քիչ երկարացրել էի` երազած արձակուրդիս համար: Ռազմականում բոլորիս մազերը զրոյով զրոյին հավասարեցրին: Մեկ շաբաթում այնքան էինք սովորել օրակարգին, որ թվում էր մինչև վերջին օրն էլ այստեղ ենք ծառայելու: Ամեն ինչ հունի մեջ էր ընկել, մինչև չեկավ երեքշաբթին` նոր պրոբլեմներով ու նոր մղձավանջով:
Տիգրանին տղաներից մի քանիսը չէին սիրում: Երևանցի տղա էր, բայց աչքափակ էր, հեռու նույնիսկ զինվորական, տղայական ու տարրական էթիկետից: Կարճահասակ, բայց ամրակազմ տղա էր, ակնոց էր կրում, շրջում էր գլուխը կախ: Թե ինչպես հայտնվեց «խառոշիների» տեսադաշտում որևէ մեկը չնկատեց: Ամեն ինչ սկսվեց սովորական զրույցներից, ծխարանից: Զգացին, որ խեղճ է, գոնե նիստուկացով: Ասկետիկ երիտասարդի մղձավանջը սկսվեց գլուխը բարձին դնելուն պես, քուն չմտած:
Ամբողջական հոդվածը կարող եք կարդալ այստեղ։
